SEVİLEN BİR ÖĞRETMENİN DERSİNİ İZLEYİNCE LİMİTİ SEVDİM!
Küçüklüğümden beri eğitim ve gelişim kitapları ilgimi çekmiştir. Sürekli okuyordum. Evet hepsi güzeldi. Öyle hoş şeylerden bahsediyorlardı ki. İnsanlar değişiyorlar ve içlerindeki gücü farkediyorlardı. Ben mi? Ben sadece okuyordum.
Sizi radyoda dinlemeye başladım. Bu kez gerçek bir örnek vardı karşımda. Hele kitabınızı aldığım gün! Geçmişinizi yazdığınız ilk sayfa’… “İşte!” dedim benim hocam Oğuz Saygın”.
Mümin Sekman şöyle diyor:
”Eğer bir insan bir kitapta şu anki halini bulursa geleceğini de o kitapta aramaya çalışacaktır.”
Ben o geçmişte kendimi buldum. Kendi isteğimle lisede fen bölümünü, üniversitede de fiziği seçmiştim ama umduğumu bulamadım. Okulda sadece ezberliyorduk. Benim ise ezberim berbattır. Geçen sene bu yüzden alttan dört dersim kaldı.
Şimdi halimden oldukça memnunum. İnsan olayların dışına çıkıp bakınca, kendini daha iyi sorgulayabiliyor.
Hedeflerimi tekrar düzenledim. Sordum kendime “Ne yapmak istiyorsun?” diye. Tam bir ay düşündüm. İnsan kendi kendine böyle kesin sorular sormayınca kendi kendini kandırıyormuş meğer.
Ben fizik veya matematik öğretmeni olmak istiyorum. İngilizce ve bilgisayar bilen, eğitim dersleri almış, hafıza, hızlı okuma kurslarıyla kendini geliştirmiş, NLP’yi bilen ve bunu öğretmenlikte kullanan, öğrencilerin dersine girdiğimde “Ya şu hoca ne güzel anlatıyor, artık fiziği seviyorum.” dedikleri, dersimden gülerek çıktıkları, sınavlarda fiziği yüzde yüz yaptıran bir hoca olabilmek.
Bunu nasıl yapabileceğimi de biliyorum, “modelleme tekniği” ile. Okullarda, dershanelerde en çok sevilen hocaların dersine girerek; anlatım tekniklerini, anlatış tarzlarını not ederek. Fizikte her konunun en iyi anlatış biçimini veren bir kitap hazırlamak imkansız mı? Hayır değil, çünkü daha önce denedim.
Dersanede anlatışı tüm öğrencilerce sevilen bir hocanın dersine girmiştim. Limit konusunu anlatıyordu. Ne dediyse harfi harfine not ettim. İlk defa limiti çok sevdim. Bir arkadaşıma matematik dersi verecektim. Hangi konudan başlasam derken limit geldi aklıma. Kıza fikrimi söylediğimde, adeta yalvarıyordu:
“Zaten matematiği sevmiyorum. Şimdi bir de yapamayacağım. Moralim iyice bozulacak. Sayılardan başlasak olmaz mı?” Ama dedim limit sandığın gibi zor bir konu değil. Öğreneceğine söz veriyorum. Yeter ki başlayalım” derken başladık. Ben anlatmaktan, o da anlamaktan zevk alıyordu. İki üç saat sonra limitle ilgili tüm soruları çözebiliyordu. Hatta oturup limitle ilgili bir şiir yazdık.
Ama diyordu nasıl olur? Lisede hocamız bize böyle anlatmıyordu. Böyle kolay olduğunu bilseydim, matematikte daha abaşarılı olabilirdim.
Sorun hep aynı. Ben herkesin matematiği ve fiziği anlayabileceklerine dolayısıyla da seveceklerine inanıyorum.
Hatice ÇOBAN
