29/01/2019
İnsanları mutlu kılan en büyük ilke, elbette sevgi almak ve vermektir.
Sevgisiz bir insan, karanlık gecede elektriği kesilmiş bir ev misalidir.. Karanlıkta kaldığı için, önünü göremeyen ve bu sebeple, eşyalara hatta kendine zarar verenin durumu gibidir .. Aslında biz insanlar birbirimizin ışığını yok etmekteyiz. Neden? Hırs, ego, mal sevgisi için mi!, Oysaki bunlar bizi ayırdı, insan olduğumuzu kardeş olduğumuzu unutturdu. Bizler karanlığa gömüldük. Sevgiyi gölgeleyen bizim hırslarımız oldu. Dünyayı kötü bir yer yaptık..
Oysaki biz misafiriz ve hepimiz sonumuzu bilmiyor muyuz. Bakın şuan ki yaşadığımız yeryüzüne, çıkan savaşlar, kavgalar, insanların birbirini yok etmesi, hepsinin başı 'SEVGİSİZLİK'. Sevgi yoksa, nefret vardır, hırs vardır kavga vardır, saygısızlık vardır ego ve hırs vardır. Sevgisiz biri merhametsiz biridir.. Ve merhamet yoksa savaş vardır.
.
Dedim ya sonumuz belli şu yaşadığımız hayatı insan niçin güzelleştirmek yerine kanla üzerini örter.. Biz elimizden geldiği kadar herşeyi sevelim. Irk, din, dil, güzel, çirkin, ayırmadan. Yaz, kış, yağmur, kar demeden herşeyi sevelim.. Hatta kötüyü de sevelim kötü olmasa iyiliği görebilirmiydik ki.. O yüzden bir zamanlar sevgi ile var olan dünya nasıl sevgisizlik ile değişti ise, tekrar sevgiye dönmesi hiçte zor değil.
Zeynep Türkoğlu